กระทั่งถึงปี 1716 จัตุรัสถูกตัดผ่ากลางจากมุมตะวันตกเฉียงเหนือสู่มุมตะวันออกเฉียงใต้จากการขุดสนามเพลาะของป้อมปราการตุรกี[3] แนวคิดในการสร้างจัตุรัสรูปสี่เหลี่ยมขึ้นในทางตอนเหนือของป้อมปราการเริ่มมีขึ้นในปี 1733[4] กระทั่งปี 1740 สนามเพลาะของชาวเติร์กจึงเริ่มถูกทำลายทิ้ง[3] ร่องในพื้นถูกเติมเต็มด้วยดิน และพื้นที่ถูกปูทับด้วยหินทางเท้า[3] ชิ้นส่วนสุดท้ายของป้อมปราการอยู่ในจัตุรัสจนถึงปี 1745–1746

หลังการย้ายอาสนวิหารของสังฆมณฑลเซนาดจากแซแก็ดมาตีมีชออารา ทำให้สังฆมณฑลต้องสร้างอาคารอาสนวิหารหลังใหม่ขึ้น ซึ่งคืออาสนวิหารที่ปัจจุบันเรียกในชื่อ "โดมคาทอลิก" เริ่มสร้างในปี 1736 และแล้วเสร็จใน 38 ปีให้หลัง[4] ส่วนอาสนวิหารของเซอร์เบีย สร้างขึ้นตามสถาปัตยกรรมบาโรก ในปี 1745–1748 สมัยเกออร์กิเย ปอปอวิช มุขนายกออร์ทอดอกซ์เซอร์เบียแห่งตีมีชออารา[5] ส่วนอาคารที่ว่าการแคว้น (Prefecture) หลังเดิม ซึ่งปัจจุบันคือ "วังบาโรก" สร้างขึ้นในปี 1754 เพื่อเริ่มแรกใช้งานเป็นที่ว่าการของรัฐบาลของบานัต[6] ในปี 1788 ได้มีการสิ่งปลูกสร้างปิดส่วนทางใต้ของโดมคาทอลิก ทำให้จัตุรัสถูกล้อมด้วยอาคารอย่างสมบูรณ์[4]

ในปลายปี 1903 มีการตัดสินใจย้ายตลาดอาหารและสัตว์จากจัตุรัสเสรีภาพมาที่จัตุรัสนี้ พื้นที่ตลาดในจัตุรัสนี้ให้บริการเรื่อยมาจนถึงปี 1969[4] จัตุรัสได้รับการออกแบบสร้างใหม่ให้เป็นสถาปัตยกรรมฟื้นฟูบาโรก ระหว่างปี 1988–1989 โดยสถาปนิกเชร์บัน สตูร์ดซา[4]